Zaburzenia odżywiania są poważnym problemem zdrowotnym i społecznym, który dotyka coraz większą liczbę osób na całym świecie. Według badań, szacuje się, że około 70 milionów ludzi na całym świecie cierpi z powodu różnych zaburzeń odżywiania, takich jak anoreksja, bulimia, jedzenie napadowe, czy ortoreksja.
Spis treści:
Czym są zaburzenia odżywiania?
Zaburzenia odżywiania (ED: z ang. eating disorder) to bardzo poważny problem, którego nie można bagatelizować. Zaburzone relacje z jedzeniem mogą mieć różne podłoża. Przykładowo: rodzinne, osobowościowe, psychologiczne, społeczno-kulturowe, a nawet genetyczne. Często słyszy się, że jest to tylko problem dotyczący nastolatek. Co oczywiście nie jest zgodne z prawdą, bowiem mogą one występować u każdej osoby, niezależnie od płci, czy też wieku. Nie jest to problem, który „bierze się znikąd”. Zawsze u podłoża wszelkiego rodzaju zaburzeń jest jakiś bodziec (ang. trigger).
Zwykle w przypadku zaburzeń odżywiania myśli się o anoreksji lub bulimii. Faktycznie to one występują najczęściej, choć nie są jedynymi chorobami związanymi z nieprawidłową relacją z jedzeniem. Należy wyróżnić chociażby: ortoreksję, kompulsywne objadanie się, permareksję (uzależnienie od bycia na diecie), czy też zespół nocnego jedzenia.
Skąd biorą się zaburzenia odżywiania?
Kult sylwetki, kult piękna i szeroko pojęte idealizowanie to niestety negatywny aspekt dzisiejszych mediów społecznościowych. Szczupłe sylwetki, szerokie uśmiechy, widmo sukcesu może nie tylko spowodować 5 minutowy kompleks, ale u niektórych może wprowadzić w większe problemy w pogoni za idealną sylwetką.
Nasilające się niezadowolenie z własnej sylwetki oraz wyglądu skłania (często) młode dziewczyny do rozpoczęcia diety (zwykle bardzo restrykcyjnej), intensywnych ćwiczeń, co zazwyczaj przeradza się w pewnego rodzaju obsesję i przechodzi w tzw. eating disorder.
Osoby borykające się z tymi problemami często charakteryzują się takimi cechami jak: perfekcjonizm, niska samoocena, zaburzenia osobowości oraz emocjonalne, a także skłonność do rywalizacji. Niepoprawna relacja z jedzeniem nie powstaje „za pstryknięciem palców” – zazwyczaj jest to forma postępującego procesu, który trwa już od jakiegoś czasu.
Diagnoza i leczenie
Do niepokojących sygnałów mogą należeć: nadmierna szczupłość, zanik miesiączki, BMI poniżej 18,5 lub przeciwnie pochłanianie nieadekwatnie dużych ilości pożywienia, wymioty.
Objawy fizyczne, na które musisz zwrócić uwagę:
- bladość, suchość skóry, osłabienie, omdlenia
- wypadanie włosów, zaburzenia rytmu serca, bóle brzucha, osłabienie zębów, rozdrażnienie
- unikanie kontaktów ze znajomymi, rodziną
- panika przed wyjściem do restauracji, czy uroczystością, gdzie podawane jest jedzenie
Podstawą pracy jest często odnalezienie bodźca, który wywołuje zaburzenie. Często jest ona czasochłonna i pełna wzlotów i upadków.
Podsumowując, zaburzenia odżywiania to poważny problem, ale nie doszukuj się ich w sobie
na siłę. Kawałek tortu lub ciasta na rodzinnej imprezie, czy też paczka chipsów do wieczornego filmu raz na jakiś czas to nie są zaburzenia odżywiania. To specjaliści są od wyznaczania diagnozy. Natomiast, jeśli podejrzewasz, że ktoś z bliskich może mieć zaburzenia odżywiania, nie czekaj z reakcją. Szybka interwencja daje szanse na skuteczne leczenie.
Pamiętaj, że choroba nie jest czymś, czego powinniśmy się wstydzić!
Dietetyk Ola Rzęchowska
Podobne artykuły:
